یادداشت؛ کیمیشی که در خط هافبک دیگر اعتباری ندارد؛ پرس، موضوعی که کیمیش نمی تواند از آن فرار کند!

سوپرکاپ روز شنبه در واقع قرار بود نمایش بزرگ هری کین باشد.  بایرن مونیخ می خواست مستقیماً عنوان قهرمانی خود را برای  ستاره جدید جدید به ارمغان بیاورد  اما هیچ نتیجه ای حاصل نشد زیرا تماشاگران در آلیانز آرنا می توانستند نمایش دنی اولمو را ببینند. با وجود برد 3-0، لایپزیگ به هیچ وجه برتری زیادی نداشت، در نیمه اول برای مدتی تحت فشار بایرن قرار گرفت. اما سیستم بازی قهرمانان رکورد قانع کننده نبود.

در دفاع و هافبک تنها یک تغییر در مقایسه با بسیاری از بازی های فصل قبل وجود داشت: کنراد لایمر در کنار جاشوا کیمیچ بازی می کرد. و هنوز مشکلاتی در هافبک مرکزی وجود دارد. توزیع نقش ها بین بازیکن تازه وارد و کیمیچ معمولاً به گونه ای بود که لایمر باید دویدن های بیشتری به سمت جلو انجام می داد تا به عنوان یک رابط به خط حمله عمل کند و در صورت لزوم پس از از دست دادن توپ، ضد پرسینگ را آغاز کند.

از سوی دیگر، کیمیچ اغلب در مرحله اول بازی پخش کردن توپ را به دست می آورد، اما اغلب مستقیماً توسط لایپزیگ به او نزدیک می شد، زمانی که او هنوز در کناره محوطه جریمه ایستاده بود. معمولاً برای کیمیچ امکان نداشت که به جلو برود و بازی بایرن شکل نمی گرفت.

 این مشکلات تکراری در افتتاحیه بازی سوالاتی را ایجاد می کند که کیمیچ به عنوان دفاع راست بهتر است. کیمیچ در برابر فشار و پرسینگ مقاوم است، اما در پست دفاع راست.در گذشته، او اغلب می‌توانست با کمک آن در نزدیکی خط طولی، خود را از شر حریفان مقابل رهایی بخشد. 

توماس توچل درمانده و بی زبان به نظر می رسد و همچنان به شدت به بازیکنانش حمله می کند. سرمربی بایرن حتی قبل از شروع بوندس لیگا همه ریسک ها را انجام می دهد.

بقلم: کنستانتین اکنر از اشپورت1